آیلتس لایف اسکیلز (Life Skills) چیست؟

آیلتس لایف اسکیلز (IELTS LIFE SKILLS) آزمونی است که از آزمون آیلتس ساده‌تر است و برای مهاجرت به انگلستان به کار می‌آید. ساختار این آزمون با آیلتس آکادمیک و جنرال متفاوت است و عمری به مراتب کوتاه‌تر از این آزمون‌ها دارد. سوالات این آزمون مباحث روزمره و مهارت های عمومی زندگی مثل خانواده، مشکلات اجتماعی، اوقات فراغت، آموزش، علاقه‌مندی‌ها و حمل و نقل را در بر می‌گیرد. آیلتس لایف اسکیلز آزمون جوانی است که از سال 2015 راه اندازی شده و همه با سوالات مطرح شده در آن آشنایی ندارند. این مطلب آکادمی زبان تات را به صورت اختصاصی به این موضوع اختصاص دادیم.

شرکت در آیلتس لایف اسکیلز به چه کار می‌آید؟

دولت بریتانیا برای اینکه مهارت های زبانی افراد را جهت اعطای برخی ویزاها بسنجد، به آزمونی متفاوت از آیلتس جنرال نیاز داشت و بر همین اساس آیلتس لایف اسکیلز را معرفی کرد. تمرکز این آزمون روی اسپیکینگ و لیسنینگ است و مهارت‌های زبانی افراد را با شرکت در بحث‌هایی عمومی می‌سنجد. با این توضیحات آزمون لایف اسکیلز رایتینگ و ریدینگ ندارد.

چرا در آزمون آیلتس لایف اسکیلز تنها سوالات اسپیکینگ و لیسنینگ پرسیده می‌شود؟

این آزمون تنها برای نیازهای خاص مهاجرتی بریتانیا طراحی شده که فقط مهارت‌های لیسنینگ و اسپیکینگ برای آن اهمیت دارد. به این ترتیب نیازی نیست مهارت‌های رایتینگ و ریدینگ فرد ارزیابی شود و دریافت مدرک لایف اسکیلز در سطح تعیین شده، صلاحیت فرد برای دریافت ویزا و ورود به خاک انگلیس را مشخص می‌کند.

این آزمون مناسب همه افراد نیست و برای افراد با شرایطی خاص است. برای کسب اطلاعات بیشتر درمورد این آزمون مانند؛ سیستم نمره دهی در این آزمون، معیارهای تعیین سطح شرکت کنندگان و... می توانید به مقاله آیلتس لایف اسکیلز (Life Skills) چیست؟

از رایج ترین حروف اضافه در زبان انگلیسی to و for هستند – آنها را در همه جا، تقریباً در هر جمله می بینید. این کاربرد فراوان همان چیزی است که موجب اشتباه می شود. درک تفاوت to و for آسان نیست. حتی افرادی که انگلیسی زبان مادری آنهاست، گاهی اوقات گیج می شوند.

در این درس می خواهیم یک بار برای همیشه همه تفاوتها را روشن کنیم. ابتدا تفاوت بین to و for را توضیح می دهیم، و زمان استفاده از هر کدام و اشتباهات رایج را با مثال های فراوان شرح می دهیم.

تفاوت اصلی بین to و for در معانی آنها و کلماتی است که معمولاً با آنها همراه می‌شوند. To حرف اضافه جهت است و می‌تواند برای بیان حرکت به سمت چیزی یا نشان دادن فرد یا چیزی که یک رفتار یا چیز را دریافت می‌کند، مورد استفاده قرار گیرد.

به عنوان مثال،

"We’re going to the zoo this weekend"

یعنی "آخر این هفته به باغ وحش می‌رویم."

از طرفی، for در انگلیسی کاربردهای منحصر به فرد خود را دارد. این حرف اضافه برای حمایت و توافق، نمایندگی و از طرف دیگری بودن، و همچنین به معنای "در ازای" مورد استفاده قرار می‌گیرد.

به عنوان مثال،

"I always root for the underdog at games"

یعنی "من همیشه در بازی‌ها به دنبال افراد ضعیف هستم."

بنابراین، تفاوت‌های اصلی میان to و for در این است که to بیشتر برای نشان دادن جهت حرکت و ارتباط با فعل‌ها به‌کار می‌رود، درحالی که for برای حمایت، نمایندگی، و ارتباط با معانی موازی و دیگر کاربردهای خاص به‌کار می‌رود.

کالوکیشن های رایج با to و for

برخی از کلمات با هم ترکیب می شوند. در هر زبانی، ترکیبات خاصی «طبیعی» به نظر می‌ رسند، اما با کلمات دیگر چندان مناسب به نظر نمی‌ رسند، زیرا چندان رایج نیستند. به عنوان مثال، اغلب می‌گوییم save time «صرفه‌ جویی در زمان»، اما به ندرت از «conserve time» استفاده می‌ کنیم. این جفت ها و ترکیبات طبیعی به عنوان collocation شناخته می شوند.

برای افرادی که زبان اصلی آن‌ ها انگلیسی نیست، یادگیری کالوکیشن ها، به‌ ویژه با حروف اضافه، دشوار است.

برای مشاهده کاربردهای دیگر to و for، تفاوت‌های آن‌ها با مثال‌های کاربردی و همچنین کالوکیشن‌های معروف با این دو کلمه می‌توانید به مقاله کاربرد حروف اضافه for و to مراجعه کنید.

افرادی که در حال آمادگی برای آزمون آیلتس هستند با چالش های مختلفی مواجه هستند. از جمله این چالش ها، شباهت برخی از واژه های پرکاربرد در زبان انگلیسی است. در این درس به تفاوتهای میان “will” و “shall” خواهیم پرداخت.

فرق will و shall در انگلیسی

از will و shall برای بیان جملات خبری و سوالی در مورد آینده استفاده می شود.

Shall و will معمولاً بعد از ضمیر به طور کامل تلفظ نمی شوند. هنگام نوشتن، از شکل کوتاه شده ‘ll معمولاً بعد از ضمیر استفاده می شود، will و shall به طور کامل نوشته نمی شوند.

به مثال های زیر توجه کنید:

She’ll come back.

او برخواهد گشت

`They‘ll be late,’ he said.

او گفت: آنها دیر خواهند آمد

در شکل منفی shall و will به صورت shall not و will not نوشته می شوند. در گفتار، این دو معمولاً به صورت shan’t و won’t کوتاه می شوند. Shan’t نسبتاً قدیمی است و به ندرت در انگلیسی آمریکایی استفاده می شود.

به مثال های زیر توجه کنید:

I shan’t ever do it again.

من هرگز آن را دوباره انجام نخواهم داد

You won’t need a coat.

نیازی به کت نخواهید داشت

قبلاً نوشتن shall بعد از I یا we و will بعد از هر ضمیر یا عبارت اسمی دیگر صحیح در نظر گرفته می شد. اکنون اکثر مردم بعد از I و we از will استفاده می کنند، و این نادرست تلقی نمی شود، اگرچه we shall و I shall هنوز هم گاهی استفاده می شود.

به مثال های زیر توجه کنید:

I hope some day I will meet you.

امیدوارم روزی با شما آشنا شوم.

I shall be out of the office on Monday.

من دوشنبه در دفتر نخواهم بود.

در مواردی می‌توان به جای will از shall استفاده کرد. برای اطلاع از این موارد و همچنین مطالعه کاربردهای Will و shall می‌توانید به مقاله تفاوت بین will و shall در زبان انگلیسی سر بزنید.

بهترین سبک یادگیری زبان انگلیسی برای آیلتس

کسب نمره بالای 7 در آزمون آیلتس هدف بزرگ بسیاری از افراد است اما کمتر کسی می‌داند برای دستیابی به این هدف چه باید کرد. حقیقت این است که برنامه ریزی صحیح، تمرین و تکرار و نظم در یادگیری از مهمترین اصولی است که باید رعایت کنید تا نمره لازم برای اخذ پذیرش دانشگاه‌های معتبر را به دست آورید. بدون آموزش صحیح و استفاده از منابع آموزشی جدید هم نمی‌توان به این هدف دست پیدا کرد. کاملا مشخص است بهترین روش یادگیری زبان انگلیسی برای آیلتس مراحل مختلفی دارد که در این مطلب سعی کردیم به زبان ساده در چند گام برای شما شرح دهیم.

گام نخست، شناخت صحیح آیلتس و انتخاب مناسب

آزمون آیلتس به دو شکل آکادمیک و جنرال برگزار می‌شود، قبل از هرچیز باید شناخت کافی از این دو داشته باشید که در آزمون مناسب خود شرکت کنید. آزمون آیلتس جنرال بیشتر برای افرادی که قصد کار و زندگی در کشورهای خارجی را دارند مناسب است و اخذ ویزاهای کاری را ساده‌تر می‌کند. هرچه نمره بالاتری داشته باشید شانس اینکه موفق به دریافت ویزا شوید افزایش پیدا می‌یابد.

ضمایر ملکی یا possessive pronouns ضمایری هستند که برای نشان دادن مالکیت چیزی یا کسی به کار برده می‌شوند. ضمایر ملکی در انگلیسی هفت نوع می‌باشند که عبارتند از:

mine, yours, his, hers, its, ours and theirs

ضمایر ملکی (possessive pronouns) ارتباط تنگاتنگی با صفات ملکی (possessive determiner) دارند، اما تفاوت ضمایر ملکی با صفات ملکی در انگلیسی این است که ضمایر ملکی جایگزین اسم می‌شوند، اما صفات ملکی قبل از اسم می‌آیند.

در مقاله‌ی ضمایر ملکی (possessive pronouns) در انگلیسی به صورت کامل به این مفهوم پرداخته‌ایم.

کلمات بسیاری در زبان انگلیسی وجود دارند که زبان آموزان آن‌ها را با هم اشتباه می‌گیرند و به‌جای یکدیگر به کار می برند. کلمات die و dead و death نیز از این دست کلمات هستند. در این مقاله به تفاوت میان این سه واژه می پردازیم:

die یک فعل با قاعده است (died/died/die)

مثال:

I don’t want to die.

من نمی خواهم بمیرم

dead یک صفت است که معنای مرده را می‌دهد.

مثال:

Elvis is dead.

الویس مرده است.

و death اسم و به معنای مرگ می باشد:

death عمدتاً به دو صورت اسم غیر قابل شمارش و به معنای پایان زندگی؛ و اسم قابل شمارش، به معنای وضعیتی که در آن شخص می میرد به کار می‌رود.

مثال:

غیرقابل شمارش؛

I’m afraid of death.

من از مرگ می ترسم

قابل شمارش؛

There were many deaths in the war.

در جنگ مرگ و میر زیادی رخ داد

برای مطالعه تفاوت‌های بیشتر میان این سه کلمه و نحوه کاربرد آن ها می توانید به مقاله تفاوت die و dead و death مراجعه کنید.

کاربرد صفات مفعولی (Past Participle adjective) در انگلیسی

«صفات وجه وصفی» صفت‌ های هستند گه دو نوع دارند؛ نوع اول آنها با ساختار مضارع فعل و نوع دوم آن با ساختار ماضی فعل (چه فعل با قاعده باشد چه بی‌ قاعده باشد) ساخته می‌ شوند. آنها می‌ توانند قبل از اسم یا ضمیر قرار بگیرند و اطلاعاتی درباره‌ ی آن بدهند.

نوع اول: «صفات وجه وصفی مضارع» که با اضافه کردن ing- به فعل ساخته می‌ شود.

نوع دوم: «صفات وجه وصفی ماضی» که با اضافه کردن ed- یا d- به فعل ساخته می‌ شود.

البته همیشه استثنائاتی نیز وجود دارد. برای مثال:

He is sometimes misunderstood

مردم گاها درباره او دچار سوء تفاهم می‌ شوند.

In this city, he is a well–known man

در این شهر او یک مرد شناخته شده‌ ای (سرشناس) است.

She is a talented student

او یک دانش آموز با استعداد است.

در مقاله صفات مفعولی (Past Participle adjective) به مباحث مربوط به نحوه ساخته شدن این صفات به همراه استثنائات آن و به طور کل گرامر مربوط به آن، به تفضیل پرداخته شده است.