کاربرد حروف اضافه for و to

از رایج ترین حروف اضافه در زبان انگلیسی to و for هستند – آنها را در همه جا، تقریباً در هر جمله می بینید. این کاربرد فراوان همان چیزی است که موجب اشتباه می شود. درک تفاوت to و for آسان نیست. حتی افرادی که انگلیسی زبان مادری آنهاست، گاهی اوقات گیج می شوند.

در این درس می خواهیم یک بار برای همیشه همه تفاوتها را روشن کنیم. ابتدا تفاوت بین to و for را توضیح می دهیم، و زمان استفاده از هر کدام و اشتباهات رایج را با مثال های فراوان شرح می دهیم.

تفاوت اصلی بین to و for در معانی آنها و کلماتی است که معمولاً با آنها همراه می‌شوند. To حرف اضافه جهت است و می‌تواند برای بیان حرکت به سمت چیزی یا نشان دادن فرد یا چیزی که یک رفتار یا چیز را دریافت می‌کند، مورد استفاده قرار گیرد.

به عنوان مثال،

"We’re going to the zoo this weekend"

یعنی "آخر این هفته به باغ وحش می‌رویم."

از طرفی، for در انگلیسی کاربردهای منحصر به فرد خود را دارد. این حرف اضافه برای حمایت و توافق، نمایندگی و از طرف دیگری بودن، و همچنین به معنای "در ازای" مورد استفاده قرار می‌گیرد.

به عنوان مثال،

"I always root for the underdog at games"

یعنی "من همیشه در بازی‌ها به دنبال افراد ضعیف هستم."

بنابراین، تفاوت‌های اصلی میان to و for در این است که to بیشتر برای نشان دادن جهت حرکت و ارتباط با فعل‌ها به‌کار می‌رود، درحالی که for برای حمایت، نمایندگی، و ارتباط با معانی موازی و دیگر کاربردهای خاص به‌کار می‌رود.

کالوکیشن های رایج با to و for

برخی از کلمات با هم ترکیب می شوند. در هر زبانی، ترکیبات خاصی «طبیعی» به نظر می‌ رسند، اما با کلمات دیگر چندان مناسب به نظر نمی‌ رسند، زیرا چندان رایج نیستند. به عنوان مثال، اغلب می‌گوییم save time «صرفه‌ جویی در زمان»، اما به ندرت از «conserve time» استفاده می‌ کنیم. این جفت ها و ترکیبات طبیعی به عنوان collocation شناخته می شوند.

برای افرادی که زبان اصلی آن‌ ها انگلیسی نیست، یادگیری کالوکیشن ها، به‌ ویژه با حروف اضافه، دشوار است.

برای مشاهده کاربردهای دیگر to و for، تفاوت‌های آن‌ها با مثال‌های کاربردی و همچنین کالوکیشن‌های معروف با این دو کلمه می‌توانید به مقاله کاربرد حروف اضافه for و to مراجعه کنید.